ochrona od czegoś

См. также в других словарях:

• ochrona — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ochronanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} to, co ochrania; zabezpieczenie, schronienie, osłona : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ochrona przeciwpożarowa. Warstwa lakieru stanowi ochronę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osłona — ż IV, CMs. osłonanie; lm D. osłon 1. «osłonięcie, zabezpieczenie, ochrona (przed czymś, od czegoś)» Parasol był osłoną przed żarem. Szukał osłony w cieniu drzew. ◊ Pod osłoną czegoś, np. nocy, ciemności «korzystając z czegoś, wykorzystując coś» 2 …   Słownik języka polskiego

• fundacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. fundacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instytucja powołana do realizacji ważnych planów społecznych, jak np.: popieranie nauki, kultury, ochrona środowiska, ochrona… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gatunkowy — 1. przym. od gatunek (zwykle w zn. 2) Cechy gatunkowe zwierząt. Ochrona gatunkowa roślin. 2. «będący wyższej jakości, lepszego gatunku» Wódka gatunkowa. Papierosy gatunkowe. ◊ Ciężar gatunkowy «istotna wartość czegoś; ważność» …   Słownik języka polskiego

• jaskółka — ż III, CMs. jaskółkałce; lm D. jaskółkałek 1. «Hirundo, niewielki ptak wędrowny z rodziny o tej samej nazwie, owadożerny, charakteryzujący się długimi, ostro zakończonymi skrzydłami i widełkowatym ogonem, wytrwały w locie, występuje w… …   Słownik języka polskiego

• kaptur — m IV, D. a, Ms. kaptururze; lm M. y 1. «nakrycie głowy w kształcie stożka noszone zwykle jako ochrona przed deszczem lub śniegiem, często połączone z płaszczem, peleryną, skafandrem itp.; nakrycie głowy niektórych zakonników» Płaszcz, skafander,… …   Słownik języka polskiego

• konwój — m I, D. konwójwoju; lm M. konwójwoje, D. konwójwojów 1. «oddział zbrojny wyznaczony do ochrony kogoś lub czegoś; straż, eskorta; grupa ludzi eskortowana przez taki oddział» Konwój kawalerii. Konwój jeńców, więźniów. 2. «grupa statków handlowych i …   Słownik języka polskiego

• koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …   Słownik języka polskiego

• lokator — m IV, DB. a, Ms. lokatororze; lm M. lokatororzy, DB. ów 1. «osoba mieszkająca w wynajętym lokalu; najemca lokalu» Spis lokatorów. ∆ Dziki lokator «lokator, który samowolnie zajął lokal» ∆ Ochrona lokatorów «całokształt przepisów regulujących, w… …   Słownik języka polskiego

• schronienie — n I 1. rzecz. od schronić. 2. blm «miejsce, gdzie można się schronić, czuć się bezpiecznie; osłona, ochrona» Bezpieczne, spokojne, zaciszne schronienie. Schronienie od deszczu, przed burzą. Schronienie przed prześladowcami. Dać, zapewnić komuś… …   Słownik języka polskiego

• tarcza — ż II, DCMs. tarczaczy; lm D. tarcz 1. «uzbrojenie w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty (z metalu lub drewna pokryte skórą albo blachą) służące do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używane w starożytności i średniowieczu oraz dziś przez… …   Słownik języka polskiego